Na de onterechte verbanning van Vincent was ik he-le-maal gesloopt, vreselijk in de war, verdrietig, radeloos eigenlijk. Na die achterlijke tunnelvisie moest ik weer in 360 graden gaan kijken, maar hoe? Naar wie?

I’M ALIVE BITCHEZ! Niet zo gek, want ik stond niet op de dodenlijst. Ha! Ik ben dus alive and kicking en heb wederom een nacht slaap gemist. Geen slaappil die tegen de adrenaline is opgewassen. Die dag wist ik nog niet dat dit de aflevering zou worden waar ik het meest tegenop zag…

Het is dag 4 van De Verraders. En dus ook de vierde nacht dat ik niet of nauwelijks heb geslapen. Het resultaat is dat ik met m’n kekke bril de ontbijtzaal kom ingelopen, want ik ben zó moe dat m’n ogen m’n lenzen niet kunnen verdragen die ochtend. Een leuke indicatie om aan te geven hoe intens dit spel is. Ik kom met een lach de ontbijtzaal in, maar zo vrolijk en energiek ben ik helemaal niet.

Na wederom een nacht niet slapen – dat maakt nu twee nachten – mag ik godzijdank weer aan het ontbijt komen. Ik leef nog! Heel gek is dat niet, want mijn naam heb ik al een aantal keer als verdachte voorbij horen komen. Een goeie bliksemafleider voor De Verraders dus. Nu de anderen nog overtuigen dat ik een Getrouwe ben. De echte Verraders kunnen in ieder geval lekker achteroverleunen en da’s een heel naar gevoel, kan ik je vertellen.

Ik heb de nacht overleefd! En ik mag als eerste de ontbijtzaal in. Wat. Een. Genot.

Diezelfde ochtend kwam ik erachter dat ik nog nooit in m’n leven filterkoffie had gezet. Het miniatuur koffiezetapparaatje op m’n kamer werd die ochtend tot de nok gevuld en ik heb het geweten.

De dag van vertrek was ze-nuw-slopend. Het is algemeen bekend dat iedereen in het treinverkeer op z’n telefoon zit te koekeloeren, maar deze dag had iedereen zin tegen me te praten. Waarom in vredesnaam? Zit je in het complot ofzo? Is dit een test?! Zo begon het avontuur voor mij. Dat beloofde wat.

Na het ontvangen van die térgend spannende mail met de uitnodiging voor het eerste selectiegesprek van ‘De Verraders – Seizoen 4’ heb ik maandenlang gierende zenuwen in m’n lijf gehad. De allereerste selectieronde heeft me een machtig mooi naamkaartje met ‘138’ opgeleverd, dat ik voor altijd zal bewaren.

Ken je die comfortzone waarbij je lekker knus op de bank TV kijkt? Warme choco, dekentje erbij, kaarsje aan en dan je favoriete tv-programma op. Je zit er helemaal klaar voor in je eigen kleine bubbel. Je bent er veilig, je hebt fijne mensen om je heen. Je kunt volledig ontspannen terwijl je naar Nederlanders koekeloert die op een onbewoond eiland keihard aftakelen van de honger, half sterven tijdens missies in de gloeiendhete zon en elke dag weer een kilo lichter worden. Puur genot om naar te kijken maar jij bent blij dat jij het niet hoeft te doen.