Goed plan, uitvoering helemaal poep
Na wederom een nacht niet slapen – dat maakt nu twee nachten – mag ik godzijdank weer aan het ontbijt komen. Ik leef nog! Heel gek is dat niet, want mijn naam heb ik al een aantal keer als verdachte voorbij horen komen. Een goeie bliksemafleider voor De Verraders dus. Nu de anderen nog overtuigen dat ik een Getrouwe ben. De echte Verraders kunnen in ieder geval lekker achteroverleunen en da’s een heel naar gevoel, kan ik je vertellen.
Dit keer mocht ik als laatste aan het ontbijt verschijnen. Ik herinner me dat ik binnenkwam met een gevoel van inténse opluchting – de armpjes gingen omhoog en een enorme oerzucht moest even m’n lichaam uitgeperst worden. Héél verdacht natuurlijk.
Jan Roderick heeft die nacht het veld moeten ruimen. Jammer, want ik mocht ‘m heel graag. En schijnbaar zijn door mijn overleving nu de pijlen nog meer op mij gericht. Ik wist die morgen dat Ihsane en Kim het op mij gemunt hadden, maar dat het zo diep zat, werd pas duidelijk na het zien van de aflevering. Toen ik ze daar in gesprek zag met Jannie en Robin, die datzelfde gevoel blijken te delen, schrok ik toch even! De woorden ‘overdreven’ en ‘het boeit haar niet’ zijn in de mond genomen. Dat is toch even slikken, hoor.
Op basis van alle voorgaande seizoenen én het slagveld van de avond ervoor, is het wel duidelijk dat anderen overtuigen van je onschuld bijna een verloren zaak is. Wanneer mensen je verdenken, kun je dit in mijn beleving maar beter “accepteren” en je best doen om gewoon jezelf te blijven in de hoop dat ze van gedachte veranderen. Al blijkt mijn eigen natuurlijke en bruisende persoonlijkheid niet in mijn voordeel te werken. Daarnaast schiet ik pas in de verdediging wanneer het me te heet wordt onder de voeten, en dat is nog niet echt het geval. Toch?
De missie met de kleding was wel écht een leuke opdracht. Jammer van die pleurisregen en het feit dat mijn donkere croptop (met witte stipjes en lange mouwen!!) totaal onvindbaar was. Ik was er echt van overtuigd dat ik gesaboteerd werd. Of dat nou daadwerkelijk ook het geval is na het kijken van de uitzending – ik heb geen idee, maar degenen die mij niet in de wapenkamer wilden hebben, waren in ieder geval sehr zufrieden. Op X postte iemand dat ik een “lichtelijk agressief typje” was. Ik ging stuk. Ik ben niet agressief, ik was alleen lichtelijk gefrustreerd om mijn verdwenen croprop, Karen!
Afijn! Toen was daar Michel, onze grote vriendelijke ijscoman. Ik heb ‘m al bedankt en dat doe ik bij deze nog een keer, want als hij er niet was geweest met zijn “masterplan”, was ik waarschijnlijk die avond aan de Ronde Tafel het kasteel uit verbannen. Michel, bedankt! Jammer dat ik niet bij jouw groepje van sterke mensen behoorde – meteen ook de reden dat een aantal anderen jou ook wilde verbannen. Het was in de kern best een goed plan, maar de uitvoering was natuurlijk helemaal poep.
Waarom ik die avond voor Michel ging? Omdat ik via via hoorde dat ik aan de top van zijn lijstje stond om te verbannen, ik niet in zijn groepje van sterke spelers behoorde, maar ook omdat hij mij die hele dag niet aan heeft gekeken, terwijl ik juist het oogcontact probeerde te zoeken. Wij hebben die dag geen woord met elkaar gewisseld. Verdacht!
Die avond hebben we Michel verbannen, een Getrouwe. Ergens voelde ik dit al aankomen, maar ik kon die avond geen andere kant op. De reden dat ik jankend de Ronde Tafel uitliep? De heftigheid. Op televisie zie je maar een schrijntje van wat er zich afspeelt in die zaal. De discussies waren zó intens en heftig dat ik daar echt even een klap van kreeg, die wel wat tranen waard waren. Gevoelig mensje ben ik toch. Hoe ver me dat gaat brengen, is voor jullie een vraag en voor mij een weet.
En kunnen we even een moment nemen voor die lieve knuffel met Jer die het even heel zwaar had?
….
Oké, bedankt. We kunnen door.
Vrijdag 8 maart om 20:00 uur op RTL4 zal aflevering 4 te zien zijn. Kijk en lees je weer mee?