Alleen zo maak je Cuba écht mee – Deel 1

Cuba, het land van zon, strand en sigaren. Een eiland gevuld met cultuur, historie en muziek. Een communistische staat met een straatbeeld van vergane glorie uit de jaren ’50 en dito auto’s. Toeristen vinden het prachtig mooi, maar de lokale bevolking heeft het zwaar. Ik ben van mening dat je er daarom als toerist alles aan moet doen de bevolking te helpen, ook al is dit buiten je comfortzone. En laat dit nou net de ervaringen zijn die je reis ook onvergetelijk maken.

Wil jij Cuba echt echt echt ervaren? Probeer dan het volgende mee te nemen wanneer je die kant op gaat.

Je maakt Cuba namelijk niet écht mee…

• Als je verblijft in een hotel in Varadero.

Varadero mag dan wel prachtige stranden hebben, maar dit stukje Cuba bestaat enkel en alleen voor toeristen met de all-inclusive resorts. Dit is de plek waar jij als toerist kan genieten van alles waar de lokale bevolking nooit wat van te zien krijgt. Om het echte Cuba te ervaren en ervoor te zorgen dat jouw zuurverdiende geld niet direct bij de staat terechtkomt, moet je je onderdompelen in de lokale cultuur door het boeken van een “casa particular”, te vergelijken met een Bed & Breakfast, maar dan bij een Cubaanse familie. Alleen dan ervaar je hun geweldige gastvrijheid van dichtbij en steun je hen ook financieel.

• Als je geen arroz con frijoles eet.

Cuba staat niet bekend om de culinaire hoogstandjes. Het eten is er simpel, een beetje saai misschien, en van kruiden hebben ze nooit gehoord. Ze hebben qua voedsel ook niet de mogelijkheden die wij allemaal hebben. Een standaard gerecht bestaat dan ook uit rijst en bonen, een stukje vlees of vis wat ze op dat moment voor handen hebben. En laten we de plakjes tomaat en komkommer ernaast niet vergeten. Wil je beter en gevarieerder eten? Dan moet je óf niet naar Cuba gaan, óf je moet naar de door de staat gerunde restaurants. In beide gevallen help je de locals niet per se. Help de Cubanen een handje door naar lokale restaurant(je)s te gaan die door families gerund worden, zodat het geld niet direct naar de staat gaat. Rijst en bonen eten op vakantie heeft ook echt wel z’n charme.

• Als je geen collectivo kiest als vervoer en kans maakt op autopech.

Collectivo’s, de oude Amerikaanse sleeën die dienstdoen als taxibusjes. Dé manier om je te verplaatsen op Cuba. Verwacht vooral geen airco of comfort, maar wel een onvergetelijk ritje. Het scheelt ook in de centen. En mocht je toevallig autopech krijgen, dan is de ervaring compleet. Je krijgt dan namelijk een kijkje in de vindingrijkheid en behulpzaamheid van de Cubanen. Kom je wat later aan op bestemming? Jazeker. Moet je je dus enigszins flexibel instellen? Absoluut. Maar geloof me, je chauffeur vindt dit duizend keer erger dan jij en zal er álles aan doen het op te lossen en je op je eindbestemming te krijgen. Mocht het je overkomen, laat het dan vooral over je heen komen en geniet van wat je om heen ziet gebeuren. Enjoy the ride!

• Als je niet wordt benaderd door een jinetero of jinetera.

De kans dat dit je niet overkomt, is vrij nihil. Jineteros zijn Cubanen die geld verdienen van toerisme; van taxiritten, tot souvenirs, tot casas particulares. Ze doen dit achter de rug van de communistische staat om en daardoor voelt het als toerist misschien illegaal, fout en vervelend. Maar wanneer je bedenkt dat ze van de staat minder dan het minimale krijgen, verandert dit de zaak wel een beetje. Ja, het kan best irritant zijn, maar het zijn geen criminelen. Ze proberen alleen het beste van hun leven te maken. Beschouw ze als die vervelende salestypes die we in Nederland ook hebben, alleen worden ze er in Cuba nog steeds niet echt rijk van. Blijf dus relaxed en vriendelijk, en geef gewoon antwoord. Onthoud dat de toerist méga belangrijk is in Cuba, dus er zal zelden geweld bij komen kijken, al komt het soms wat intimiderend over. En golddiggers bestaan overal ter wereld, dus ook op Cuba.

• Als je geen les in Cubaanse salsa neemt.

Salsa is de ziel van Cuba. De muziek hoor je overal en het lijkt alsof elke Cubaan is geboren met ritmegevoel en losse heupen. Om jaloers van te worden. Je kunt dus maar beter een danslesje (of meer) volgen bij een lokale dansleraar. Zo verdienen zij weer wat geld, heb jij weer wat extra plezier tijdens je vakantie en extra moves om thuis uit de kast te trekken.

Waar het op neer komt, is dat je op Cuba veel geduld nodig hebt, flexibel moet zijn, en vooral niet te veeleisend of arrogant. Wees vriendelijk, open en geniet. Het land is écht betoverend als je er met de juiste mindset heengaat en de juiste keuzes maakt. Grote kans dat je er daarna nog eens naar terug wilt. Dat geldt voor mij in ieder geval wel.

En nog even een gratis pro-tippie:

‘Catcalling’ is doodnormaal in Cuba. Als iemand je op straat nafluit en guapo of guapa noemt, lach dan vriendelijk, zeg ‘gracias’, loop door en steek ‘m gewoon als dikke vette egobooster in je zak. Geloof me, bij terugkomst in Nederland ga je het missen.

Deel 2 komt na mijn vakantie waarin ik voor de tweede keer naar dit ge-wel-di-ge eiland afreis en ervaringen voor je verzamel.

Meld je aan voor de Pen & Pixels Postduif wanneer je als eerste op de hoogte wilt worden gebracht van nieuwe blogs en andere updates!